Dylan van Eyck kijkt er naar uit onder Rick Pitino te gaan spelen

Ter introductie: de in Boskoop geboren Dylan van Eyck, nu 22 jaar, begon met basketballen op zijn zevende bij de Waddinxveen Flyers. Toen hij twaalf werd, stapte hij over naar de Rijswijkse club Lokomotief, waar hij vijf seizoenen speelde, gevolgd door één seizoen Basketball Academie Limburg onder Radenko Varagic. Zijn Amerikaanse avontuur startte Van Eyck in Atlanta bij Combine Academy. Na twee seizoenen Junior College bij Norhteastern Oklahoma A&M kreeg hij vorig seizoen een beurs om te gaan spelen bij Iona, een college uit New Rochelle, New York, dat uitkomt in Division I van het Amerikaanse universiteitsbasketball. Na de zomer begint hij als ‘senior’ aan zijn laatste seizoen als college speler. Als 5-5 jeugdinternational maakte Van Eyck twee jeugd EK’s mee, maar de meeste opzien baarde hij internationaal als 3x3 speler. In 2019 eindigde hij samen met Mack Bruining, Raidell de Pree en Jan Driessen op de vierde plaats bij de FIBA 3x3 U23 World Cup in China en koos FIBA hem bij de tien 3x3 spelers met de meeste impact.

De hoogtepunten van Dylan op het WK 3x3 in 2019

Hoe is het me je, Dylan?
“Het gaat goed, dank je. Ik woon nu weer even bij mijn moeder in Alphen aan den Rijn en train dagelijks met de nationale 3x3 selectie in het Frans Otten Stadion in Amsterdam. We spelen een soort van basketball, want contact drills mogen nog niet. Beetje passen, beetje schieten. Verder chill ik vooral heel veel met mijn goede vriend Raidell de Pree, een van de jongens waarmee we vorig jaar het WK U23 speelden.”

Kon je eigenlijk makkelijk terug komen toen de coronacrisis uitbrak?
“In de kwartfinales van het Conference Tournament verloren we met Iona na een buzzerbeater van Saint Peters. Maar die kwartfinales waren ook meteen de laatste wedstrijden, want door de coronacrisis stopte alles. Ik had contact met mijn ouders in Nederland en die adviseerden me om zo snel mogelijk terug te komen. Uiteindelijk ben ik toch een dag langer gebleven, om het seizoen met de ploeg goed af te kunnen sluiten. Anders had ik binnen 24 uur na onze laatste wedstrijd afscheid moeten nemen van afzwaaiende teamgenoten die ik daarna misschien nooit meer zou zien. Nu hebben we nog een hele dag met elkaar doorgebracht, wat mooie momenten heeft opgeleverd. Ik ben blij dat het zo is gelopen.”

Dylan van Eyck in het Frans Otten Stadion in Amsterdam bij een training van de nationale 3x3 selectie.

Je speelt nu al vier jaar in Amerika. Is het gegaan zoals je had verwacht?
“Het had in sommige opzichten beter gekund, maar het is wel beter gegaan dan gedacht. Het is tot nu toe een geweldige ervaring, ik heb ontzettend veel leuke mensen ontmoet. En gelukkig ben ik steeds in de situatie geweest dat ik belangrijk kon zijn voor mijn teams. Ik was toch wel een beetje bang om dertien uur van huis aan de andere kant van de wereld op de bank te belanden.”

Hoe is het om bij de Iona Gaels in de Division I van de NCAA te spelen?
“Het is ongelooflijk om te zien op welk niveau sommigen spelen, de kwaliteit is heel hoog. Ik heb afgelopen seizoen met mijn team tegen een topuniversiteit als UConn gespeeld, maar ook tegen Colorado, op dat moment de nummer negentien in het land. En ook tegen Princeton, in het Barclays Center, het stadion van de Brooklyn Nets. Mooie duels, tegen mooie teams, op mooie locaties.”

Komend seizoen wordt Rick Pitino jouw coach, een hele grote mijnheer in het Amerikaanse basketball.
“Dat gerucht over Pitino deed meteen na afloop van de kwartfinales van ons Conference Tournament de ronde. Het bleek te kloppen. Ik kijk er naar uit om te spelen onder iemand met zo’n staat van dienst. Hij heeft Kentucky en Louisville kampioen van de NCAA gemaakt, de Boston Celtics en de New York Knicks in de NBA gecoacht en na twee seizoenen Panathinaikos in Griekenland wordt hij nu onze coach. Ik heb al een paar keer met hem geappt en gebeld, en met het hele team hebben we al een online videomeeting gehad. Dan merk je meteen al hoeveel kennis van basketball hij heeft. Die zit op een niveau waar ik nog nooit ben geweest.”

Van Eyck kijk met een goed gevoel terug op zijn eerste seizoen bij de Iona Gaels (foto Iona men's basketball).

Je bent op dit moment geblesseerd. Hoe is met je schouder?
“In februari raakte ik geblesseerd na een nare val. Mijn schouder schoot uit de kom en daarbij heb ik scheurtje in het kapsel opgelopen. Eigenlijk had ik meteen geopereerd moeten worden, maar ik heb besloten om met behulp van pijnstillers door te spelen en het seizoen af te maken. Terug in Nederland kon ik niet meteen onder het mes, want door de corona-uitbraak werden logischerwijs alleen levensbedreigende operaties uitgevoerd. Terug in Nederland heb ik toen eerst twee weken heel weinig gedaan en thuis gezeten, want ik kwam terug uit een deel van New York waar corona behoorlijk had huis gehouden. Daarna ben ik weer wat gaan ballen en aan mijn conditie gaan werken. Sinds 11 mei train ik mee met de 3x3 selectie. Komende woensdag is het zover, dan word ik eindelijk geopereerd. De timing is okay, want de 3x3 U23 Nations League is gecanceld en het WK is pas half oktober.”

Als het WK doorgaat, denk je dan te kunnen spelen?
“Onze vorige coach bij Iona was een iemand die 3x3 basketball erg promootte. Van hem kreeg ik vorig jaar toestemming om met de Orange Lions aan het WK mee te doen. Ik heb er nog niet met Rick Pitino over gehad, het WK leek me niet meteen met meest urgente onderwerp om met hem te bespreken. We moeten afwachten hoe mij schouder er dan voor staat en wat mijn nieuwe coach wil. Dat gaat altijd voor.”

Tot slot, 3x3 of 5-5?
“3x3 is heel leuk en als ik op een 3x3 veld sta ben ik een heel andere basketballer. Maar 5-5 is toch het spel waar ik het meest van het houd, het georganiseerde basketball.”

Dylan van Eyck flying high tegen Oekraïne bij de FIBA 3x3 U23 World Cup in 2019.