23 juni 2022
Rolstoelbasketbalster Cher Korver is na vijfhonderd interlands nog lang niet uitgeteld
Door Ronald van Dam
Nee, Cher Korver had er vooraf geen weet van gehad dat ze afgelopen vrijdag in Sporthallen Zuid in Amsterdam voor haar vijfhonderdste interland als rolstoelbasketbalinternational zou worden gehuldigd. “Mijn moeder zou eigenlijk naar een balletvoorstelling van mijn nichtje gaan en niet komen kijken. Toen ik haar vlak voor de wedstrijd tegen Duitsland de hal binnen zag gaan, wist ik dat er iets aan de hand was. Met vijfhonderd interlands ben ik bij de vrouwen de absolute recordhouder, maar voor die 759 die Anton de Rooij bij de mannen achter zijn naam heeft, moet ik nog wel even door.”
Als de 45-jarige Korver gevraagd wordt naar de mooiste van die vijfhonderd interlands, hoeft ze niet lang na te denken. “De finale van de Paralympische Spelen in Tokyo vorig jaar, toen we voor de allereerste keer goud wonnen op de Spelen. En natuurlijk je ook mijn eerst wedstrijd op de Spelen in Sydney in 2000. Dat je dat stadion binnenkomt, samen met al die sporters en al die mensen op de tribunes, zo’n sportfeest. Dat had ik nog nooit meegemaakt. Daarom was het vorig jaar ook wel heel jammer dat er geen publiek op de tribunes zat toen we Paralympisch kampioen werden, maar dat maakt de prestatie er niet minder bijzonder om.”
De geboren Amersfoortse kreeg als kind te maken met dystrofie, het disfunctioren van de spieren en zenuwen in haar benen, waardoor ze op haar tiende met krukken moest gaan lopen. Op haar zeventiende kwam daar een rolstoel voor in de plaats. “Ik ben altijd sportief geweest, heb als kind fanatiek geturnd. Toen ik in een rolstoel terecht kwam, ging dat niet meer. Ik heb daarna nog even gezwommen, maar toen iemand bij het revalidatiecentrum me op rosltoelbasketbal wees, ben ik daar verder mee gegaan. In 1998, toen ik 21 was, maakte ik bij het WK mijn debuut als international op een groot toernooi. Inderdaad, de rest is geschiedenis, zou je kunnen zeggen.”
Een geschiedenis die inmiddels zes Paralympische deelnames, zes WK’s en liefst dertien EK’s omvat. Als international staat de teller van de speelster van DeVeDo uit Ermelo op vijf Europese titels (1999, 2013, 2017, 2019 en 2021), één wereldtitel (2018) en eenmaal Paralympisch goud (2021), om over de nodige nationale clubtitels maar te zwijgen. Korver is nog niet ‘uitgeteld’, zegt ze: “Zo lang het me lukt om fit te blijven en ik nog van waarde kan zijn voor de Orange Lions ga ik door. Natuurlijk heb ik de afgelopen vijfentwintig jaar blessures gehad, maar die horen erbij. Recentelijk is de duim van mijn linker hand in een hoek vastgezet. Er zat veel speling op het gewricht, waardoor ik veel pijn had, daar moest dus iets aan gedaan worden. Het is gelukkig niet mijn schothand, alleen wel even wennen, vooral bij het bewegen van de wielen.”
Vijfhonderd interlands in vijfentwintig jaar rolstoelbasketbal hebben Cher Korver veel moois gebracht. “De mensen die je leert kennen door je sport, je medespelers, alle coaches die je beter proberen te maken en dat nog steeds doen. Daar blijf ik me over verbazen, dat er nog steeds mensen zijn die hun tijd en energie in mij als sporter willen investeren, maar dat voelt ongelooflijk goed. Alleen al om die reden ga ik gewoon lekker door met rolstoelbasketbal.”
