In memoriam: Michel Bosch Reitz ‘Je moet fluiten, je moet harder fluiten’

Menig scheidsrechter in de regio Utrecht en afdeling West heeft zijn diploma gehaald onder de bevlogen supervisie van Bosch Reitz. Hij maakte jarenlang deel uit van de Bonds Scheidsrechters Commissie en de Bonds Commissie Opleidingen, vertaalde spelregelboekjes en gaf vele scheidsrechterscursussen. Ook was hij betrokken bij de ontwikkeling van rolstoel basketball in Nederland. Voor zijn inzet ontving hij in 2005 een Koninklijke onderscheiding en werd Bosch Reitz door de Nederlandse Basketball Bond onderscheiden met de Bondsspeld.

Slank, rijzige gestalte en immer gekleed in smetteloos grijs, met een strenge blik turend over de basketbalvelden in de Utrechtse sporthallen. Zo zullen de meesten Michel Bosch Reitz herinneren. Voor velen was hij de personificatie van de basketbalscheidsrechter, iemand die maar één doel voor ogen had: meer én betere scheidsrechters opleiden, niet alleen in de kern Utrecht en Rayon West, maar ook op landelijk niveau.

Michel Bosch Reitz kan beschouwd worden als een van nestors van het Utrechtse basketball. Hij was medeoprichter van de Utrechtse vereniging Midland, waar hij zelf ook basketbalde, maar was daarnaast ook zeer actief in het structureren van het basketball in de regio Utrecht, toen nog de Kern Utrecht. Zo stond Bosch Reitz aan de wieg van de Federatie Basketbalverenigingen Utrecht (FBU) die opkwam voor de belangen van de basketbalclubs bij de verdeling van de schaarse zaaluren in de Utrechtse sporthallen. Michel was in de vorige eeuw de organisatorische spil in het hele Utrechtse basketball. In die Utrechtse hallen was Bosch Reitz altijd en overal aanwezig om ervoor te zorgen dat alles zo soepel mogelijk verliep.

Volgens landelijk arbiter Luc Reuvers kan Michel Bosch Reitz gerust worden beschouwd als spelregel- en scheidsrechtersgoeroe, eerst voor Rayon West en later ook landelijk. “In Utrecht heeft hij jarenlang scheidsrechtercursussen gegeven. Zijn kennis bracht hij over in een zaaltje boven Swaak, een winkel in kunstschildersmaterialen aan de Mariaplaats in Utrecht. En in de sporthal ging hij vol passie verder als scheidsrechtercoach. Vaak galmden tijdens de wedstrijden zijn instructies door de hal. ‘Je moet fluiten, je moet harder fluiten’. Of: ‘Denk aan je signalen!’ En na afloop gaf Michel nog wat extra goedbedoeld advies, het liefst over lastige spelregelsituaties. Vorig jaar hoorde ik bij een scheidsrechtersbijeenkomst iemand nog zeggen: ‘Dat is een Bosch Reitzje’. Meer erkenning kun je niet krijgen.”

De Nederlandse Basketball Bond wenst Michel's familie en vrienden, maar ook iedereen die hem kende van de basketbalvelden, alle sterkte in deze moeilijke tijd.